Asma kasebut ora liya, yaiku Ki Timbul Hadiprayitno. Piyambake kalebu dhalang kang ngugemi pakem wayang kulit, saenggo kasebut minangka dhalang ruwatan. Mula ora nggumunake manawa piyambake uga akeh kang ngremeni. Ora mung masyarakat biasa, piyambake uga dadi dhalang idola almarhum Presiden Soeharto uga Presiden KH Abdurrahman Wahid utawa kang kondang kasebut Gus Dur.
Kabisane Ki Timbul ing jagad padhalangan sakjane uga ora nggumunake, amarga piyantun sepuhe uga seniman. Ramane, yaiku Gito Wasito uga mantan dhalang ing zamane. Dene biyunge, Sinah uga keturunan saka keluarga dhalang. Sanajan getih seni, khususe pedhalangan wes mili ing ragane, nanging Ki Timbul enom ora sekonyong-konyong langsung tenar.
Bakat seni ndalang kang wes diduweni diasah maneh kanthi sinau. Lulus saka Sekolah Rakyat, dhalang kelahiran Bagelen, Purworejo tahun 1933 iku, banjur nerusake pendidikan ing sekolah dhalang Habiranda Kraton Ngayogyakarta Hadiningrat sajroning 2 tahun.
Kajaba kuwi, piyambake uga ngangsu kawruh babagan pedhalangan saka maca. Awit kesregepane kuwi, ora nggumunake manawa piyambake banjur wasis nunjukake lakon banjaran, contone Sengkuni, Kresna, Gatotkaca, Dorna, Kresna dan Karna.
Sajroning gesange, Ki Timbul bisa kasebut dhalang kang netepi dharma minangka dhalang lan uga minangka dharma wayang kulit iku. Piyambake ora pentas amarga materi lan popularitas. Anggone ngusung lakon, piyambake uga ora mbedhak-mbedhakake antarane gagrak Ngayogyakarta utawa gagrak Surakarta. Kabeh gagrak iku, miturut piyambake, yaiku apik. Pakem-pakem gagrak loro-lorone uga tansah diugemi lan ora nate ngawur.
Awit saking konsistensine ing pakem wayang iku, piyambake asring kasebut minangka dhalang ruwatan. Kajaba iku, piyambake uga kalebu salah sawijine dhalang kang ‘langganan’ pentas ing Istana negara. Senajan ngono, nanging piyambake ora jumawa, lan tansah nglampahi gesang kanthi sederhana.
Nalika zaman Orde Baru utawa masa pemerintahan Presiden Soeharto, piyambake nate ndalang kanthi lakon Semar Babar Jati Diri ing ngajenge presiden. Dene Presiden Gus Dur kang uga remen karo seni ndalange Ki Timbul mirsani piyambake ing tahun 2001, nalika piyambake pentas ing Balairung, Universitas Gadjah Mada. Dene nalika wes ora dadi preseiden maneh kapetung Gus Dure nate mirsani penampilane ki Timbul nganti ping 3.
Nganti sepuh malahan tekade ngestareake wayang ora surut. Nalika piyambake wes saguh ndalang ing salah sawijine papan lan meneri dina pentas gerah, piyambake ora gelem diganti dening sopo wae, kalebu putrane dhewe. Piyambake nduweni prinsip luwih becik ‘dipundhut’ kang kuasa nalikane ndhalang, katimbang mundur saka tanggung jawab, amarga kebacut saguh.
Kejaba ndalang, Ki Timbul sajroning gesang uga dikenal mulang ndhalang ing sekolah Pedalangan Habiranda Kraton Nyayogyakarta Hadiningrat lan uga dadi dosen tamu ing Institut Seni Indonesia (ISI) Yogyakarta.
Katresnane marang jagad kesenian, khususe Jawa pancen gedhe. Kajaba ndalang lan ngajar, Ki Timbul uga ndharmabakteake awake minangka abdi dalem ing Kraton Nyagogyakarta Hadiningrat kanthi pangkat Mas Rio Cermo Manggala.
Anggone ngabdi ing kraton minangka abdi dalem lan ndalang ora pedhot nganti piyambake ‘marak sowan’ kanthi yuswa 79 tahun ing Ngarsa Dalem Gusti ing dina Selasa surya kaping 10 Mei 2011 wanci tabuh 01.30 wektu Indonesia iring kulon ing daleme ing Dusun Patalan, Jetis, Bantul Yogyakarta amarga gerah sepuh. Sanajan piyambake ‘tindhak', nanging asmane ora bakalan ilang saklawase minangka dhalang wayang kulit kang netepi dharma.
